Dziewiąty Kodeks Społeczny (SGB IX) definiuje niepełnosprawność w § 2 w następujący sposób: "Osoby niepełnosprawne to osoby, które mają upośledzenia fizyczne, umysłowe, duchowe lub sensoryczne, które w interakcji z postawami i barierami środowiskowymi mogą najprawdopodobniej uniemożliwić im jednakowe uczestnictwo w życiu społecznym przez okres dłuższy niż sześć miesięcy. Upośledzenie w rozumieniu zdania 1 istnieje, jeżeli stan ciała i zdrowia odbiega od stanu typowego dla wieku podeszłego. Ludzie są zagrożeni niepełnosprawnością, jeśli niepełnosprawność jest oczekiwana zgodnie ze zdaniem 1". Stopień niepełnosprawności (GdB) jest miarą skutków fizycznych, psychologicznych, psychicznych i społecznych spowodowanych upośledzeniem funkcjonalnym lub uszkodzeniem zdrowia. Szczegółowe informacje na ten temat zostały uregulowane w rozporządzeniu o medycynie medycznej. GdB jest stopniowany w krokach co dziesięć i waha się od 20 do 100. Z GdB 50, jeden jest uważany za poważnie upośledzonego i może ubiegać się o przepustkę dla ciężko upośledzonych. Osoby dotknięte chorobą o GdB poniżej 50 i co najmniej 30 lat mogą zwrócić się do Federalnej Agencji Pracy o równe traktowanie z osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Często krewni opiekują się niepełnosprawnymi członkami rodziny. Jeżeli dana osoba nie jest w stanie samodzielnie zarządzać pewnymi sprawami finansowymi, prawnymi lub osobistymi w życiu codziennym, opiekun musi zostać upoważniony lub wyznaczony przez sąd jako opiekun urzędowy. W zasadzie ważne jest, aby postępować zgodnie z życzeniami osoby, którą się opiekuje.